พระปุณณสุนาปรันตเถระ (มีระบุว่าเป็น พระมหาปรันตปเถระ) เกิดที่เมืองสุปปารกะ แคว้นสุนาปรันตกะ ท่านได้ค้าขายร่วมกับน้องชาย กองเกวียนออกค้าขายผ่านเมืองต่างๆ มาจนถึงกรุงสาวัตถี ได้ติดตามชาวเมืองสาวัตถีไปฟังธรรมแล้ว จึงเกิดความเลื่อมใสออกบวชในสำนักของพระบรมศาสดา
เมื่อท่านเจริญสมณธรรมอยู่ 3 ปี ต้องการกลับสุนาปรันตชนบทซึ่งเป็นแผ่นดินบ้านเกิดที่คุ้นเคย สภาพแวดล้อมเหมาะสมกับตนเอง
พระบรมศาสดาจึงตรัสถามถึงสถานที่จะไปจำพรรษาว่า ชาวสุนาปรันตชนบททั้งดุร้าย หยาบคาย และโหดร้ายมาก จะเผชิญกับความดุร้ายอันยอดเยี่ยมของชาวชนบทได้หรือ จึงเกิดเป็นพระปุณโณวาทสูตรขึ้น
เมื่อท่านจำพรรษาที่สุนาปรันตชนบท ก็ได้นำความเลื่อมใสมาให้ชาวเมืองเป็นอย่างมาก ทำให้คนในถิ่นนั้นเปลี่ยนจากลัทธิเดิมที่เคยนับถือ หันมานับถือพระพุทธศาสนา แสดงตนเป็นพุทธมามกะในพรรษาแรกที่กลับมาแคว้นสุนาปรันตะ ก็ได้สำเร็จพระอรหันตผล
ท่านเป็นผู้อดทน มองโลกในแง่ดี ประกอบด้วยปัญญา คิดแต่ในทางสร้างสรรค์ สร้างบุญบารมีตลอดเวลา อีกทั้งยังมีขันติอดทนต่อทุกสถานการณ์ จึงมีความสำเร็จในการประกาศพระพุทธศาสนา
