พระสุภัททเถระ เดิมชื่อ สุภัททะ เป็นพราหมณ์ในตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง ต่อมาออกบวชเป็นปริพาชกในเมืองกุสินารา
ในวันที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธปรินิพพาน สุภัททปริพาชกได้ยินข่าวมาขอเฝ้านั่งใกล้เตียงเพื่อทูลถามปัญหาว่า “ชื่อว่ารอยเท้าในอากาศ มีอยู่หรือหนอแล? ชื่อว่าสมณะภายนอกแต่ศาสนานี้ มีอยู่หรือ? สังขารทั้งหลายชื่อว่าเที่ยงมีอยู่หรือ?”
พระบรมศาสดาเมื่อตรัสบอกความไม่มีแห่งรอยเท้าในอากาศเป็นต้นเหล่านั้น จึงทรงแสดงธรรมด้วยพระคาถาว่า “รอยเท้าในอากาศนั้นเทียวไม่มี สมณะภายนอกไม่มี หมู่สัตว์เป็นผู้ยินดียิ่งแล้วในธรรมเครื่องเนิ่นช้า พระตถาคตทั้งหลายหาธรรมเครื่องเนิ่นช้ามิได้ รอยเท้าในอากาศนั้นเทียวไม่มี สมณะภายนอกไม่มี สังขารทั้งหลาย (ชื่อว่า) เที่ยง ไม่มี กิเลสชาตเครื่องหวั่นไหว ไม่มีแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย”
เมื่อจบพระธรรมเทศนา สุภัททปริพาชกเลื่อมใสทูลขอบรรพชาอุปสมบท พระพุทธเจ้าประทานพุทธานุญาตพิเศษตรัสสั่งพระอานนท์ให้บวชสุภัททะในสำนักของพระองค์ ยกเว้นไม่ต้องอยู่ติตถิยปริวาสหลังจากบวชแล้ววันนั้น จึงได้เพียรบำเพ็ญปฏิบัติธรรมก็ได้สำเร็จพระอรหัตผล นับเป็นพระปัจฉิมสาวก (สาวกองค์สุดท้าย) ในสมัยพุทธกาล
