อักษรไทยน้อย เป็นอักษรที่วิวัฒนาการมาจาก อักษรไทยสุโขทัย ซึ่งเป็นต้นแบบของอักษรไทยในปัจจุบัน และเป็นอักษรที่ใช้กันแพร่หลายในอาณาจักรสุโขทัยในช่วงพุทธศตวรรษที่ 19-20 การที่อักษรสุโขทัยแพร่หลายมาถึงดินแดนล้านช้าง (ซึ่งครอบคลุมภาคอีสานและลาวปัจจุบัน) นั้น สันนิษฐานว่ามาจากหลายสาเหตุ:
1. การเผยแผ่พระพุทธศาสนาและวัฒนธรรม: ในช่วงที่อาณาจักรสุโขทัยรุ่งเรืองและมีอิทธิพลทางศาสนาพุทธนิกายลังกาวงศ์ ได้มีการเผยแผ่พระสงฆ์และคัมภีร์ต่างๆ ออกไป ทำให้เกิดการรับอิทธิพลทางภาษาและตัวอักษรตามมา
2. ความสัมพันธ์ทางการค้าและการเมือง: การติดต่อค้าขายและเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรสุโขทัยกับดินแดนใกล้เคียง รวมถึงล้านช้าง ทำให้มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมและรูปแบบการเขียน
3. การปรับตัวให้เข้ากับภาษาถิ่น: เมื่ออักษรสุโขทัยเข้ามาในดินแดนล้านช้าง ก็ได้รับการปรับเปลี่ยนและพัฒนาให้เข้ากับลักษณะเฉพาะของภาษาลาวและภาษาไทยถิ่นอีสาน ทำให้เกิดรูปแบบที่เรียกว่า "อักษรไทยน้อย" ซึ่งมีความแตกต่างจากอักษรไทยสุโขทัยดั้งเดิมอยู่บ้าง แต่ยังคงร่องรอยความคล้ายคลึงกันอย่างชัดเจน
ฟอนต์อักษรไทน้อย ฉบับของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น ออกแบบและพัฒนาโดย นายนิรันดร เลิศวีรพล นักวิชาการคอมพิวเตอร์ ชำนาญการ
ฟอนต์อักษรไทน้อย
รายละเอียดการพิมพ์
