ระบบสารสนเทศงานวิจัย

พระมหาดาวสยาม วชิรปญฺโญ, ผศ.ดร.

ตำแหน่ง : อาจารย์
สาขาวิชา : พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา

e-mial : starsiam45@hotmail.com

ผลงานวิชาการ

ที่	ชื่อโครงการ	เลขที่สัญญา	ปี งปม.	แหล่งทุน	ตำแหน่ง	สถานะ
1	พระพุทธศาสนาในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว : ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และความสัมพันธ์ทางสังคม	ว.../2556	2556	สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์	ผู้ร่วมวิจัย	ตีพิมพ์
2	รูปแบบและกระบวนการสร้างความเข้มแข็งของบ้าน วัด โรงเรียนในการจัดการปัญหายาเสพติดแนวพุทธในจังหวัดขอนแก่น	ว.003/2559	2559	สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์	หัวหน้าโครงการ	ตีพิมพ์
3	การประสานกลไกทางพุทธศาสนาเพื่อสร้างวัฒนธรรมการอยู่ร่วมกันอย่างสันตุสุขในประชาคมอาเซียน	ว..../2559	2559		ผู้ร่วมวิจัย	ตีพิมพ์
4	พระพุทธศาสนาในเส้นทางสายไหม, ประวัติศาสตร์, หลักฐานทางโบราณคดีและพัฒนาการการสร้างอารยธรรมของมนุษยชาติ	ว.143/2560	2560	สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์	หัวหน้าโครงการ	ตีพิมพ์
5	การสร้างความสมดุลและการรักษาต้นทุนทางธรรมชาติเชิงพุทธของเครือข่ายป่าชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ		2561	วช.	ผู้ร่วมวิจัย	อยู่ระหว่างดำเนินการ
6	การศึกษากระบวนทัศน์ด้านอิทธิพลของพุทธศาสนาต่อกลุ่มชาติพันธ์ในภูมิภาคอินโดจีน		2562	วช.	ผู้ร่วมวิจัย	อยู่ระหว่างดำเนินการ

ที่	ชื่อเรื่อง	ชื่อวารสาร	หน่วยงาน	ฉบับที่ตีพิมพ์	หมายเหตุ
1	อันเนื่องมาจากปกมุ่งสู่ประชาคมอาเซียน	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 11 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนพฤศจิกายน 2554 - กุมภาพันธ์ 2555	ผู้นิพนธ์
2	พระบรมสารีริกธาตุจากกรุงกบิลพัสดุ์สู่มหาจุฬาฯ	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 12 ฉบับที่ 1 ประจำเดือน มีนาคม - มิถุนายน 2555	ผู้นิพนธ์
3	พุทธมณฑลนครขอนแก่น ความภาคภูมิใจของคนอีสาน	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 12 ฉบับที่ 2 ประจำเดือน กรกฎาคม - ตุลาคม 2555	ผู้นิพนธ์
4	อินเดีย พ.ศ. 1777	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 12 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนพฤศจิกายน 2555 - กุมภาพันธ์ 2556	ผู้นิพนธ์
5	ปกป้องพุทธสถานเมส ไอแนกเพื่อมวลมนุษยชาติ	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 12 ฉบับที่ 2 ประจำเดือน กรกฎาคม - ตุลาคม 2555	ผู้นิพนธ์
6	อันเนื่องมาจากปก วาดภาพพุทธศิลป์ ฉลองพุทธชยันตี	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 12 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนพฤศจิกายน 2555 - กุมภาพันธ์ 2556	ผู้นิพนธ์
7	พระสงฆ์จีนกับการจาริกแสวงบุญสู่ชมพูทวีป	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 11 ฉบับที่ 3 ประจำเดือนพฤศจิกายน 2554 - กุมภาพันธ์ 2555	ผู้นิพนธ์
8	ศาสนาทำให้สังคมล้าหลังหรือไม่	สร้างวิทยาลัยสงฆ์	วิทยาลัยสงฆ์องค์ตื้อ	ปีที่ 3 ฉบับที่ 3 ประจำเดือน ตุลาคม 2018	ผู้นิพนธ์
9	เยือนกัศมีร์ ตามสำรวจพุทธสถาน	ธรรมทรรศน์	มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น	ปีที่ 13 ฉบับที่ 1 ประจำเดือน มีนาคม 2556 - มิถุนายน 2556	ผู้นิพนธ์
10	การศึกษาอิทธิพลความเชื่อเรื่องพระพรหมในสังคมไทย	งานประชุมวิชาการระดับชาติ ณ วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด	วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด	๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒	ผู้นิพนธ์
11	รูปแบบและกระบวนการสร้างความเข้มแข็งของบ้าน วัด โรงเรียนในการจัดการปัญหายาเสพติดแนวพุทธ ในจังหวัดขอนแก่น	งานประชุมระดับชาติ ที่มจร.ขอนแก่น	มจร.ขอนแก่น	31 มีนาคม 2560/2017	ผู้นิพนธ์
12	ถกพระอีสาน ลาว เขมร	งานสัมมนาวิชาการอีสาน ลาว แขมร์ศึกษาในกรอบประชาคมอาเซียน ปี ๒๕๕๖	มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี	๒๘-๒๙ พย.๒๕๕๖	ผู้ร่วมนิพนธ์
13	วิเคราะห์จิตอาสาที่ปรากฏในการทำงานของสมาคมสตรีอาเซียน จังหวัดกาฬสินธุ์	การประชุมวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ ๑	มจร.วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด	๒๒ กพ.๒๕๖๒	ผู้ร่วมนิพนธ์

ที่	ชื่อหนังสือ	ISBN	ปีที่พิมพ์	จำนวนหน้า	ราคา
1	พระพุทธศาสนาในลาว		2555	273
2	จาริกสู่อินเดีย		2555	250
3	ตามสำรวจพุทธสถานในอินเดีย		2554	380	350
4	พุทธสถานที่ถูกลืมในอินเดีย	997-697-060-7	2547	127	89
5	สารนาถแดนกำเนิดพระรัตนตรัย	978-974-697-089-1	2550	137	98
6	ถ้ำพุทธศาสนาในอินเดีย	974-493-926-5	2548	200	130
7	พระพุทธศาสนาในกัมพูชา	978-616-300-061-3	2555	163	89
8	พระพุทธศาสนาในลาว	978-616-305-797-6	2555	273	189
9	แบบเรียนอักษรธรรมอีสานและไทน้อย	978-616-413-549-9	2559	76	70
10	พระพุทธศาสนาในเวียนนาม	978-616-300-015-6	2557	170	145
11	ตามสำรวจพุทธสถานในอินเดีย พิมพ์ครั้งที่ 2	978-974496-883-8	2557	350	380
12	พุทธคยา	978-616-445-496-5	2560	297	200
13	สังคายนาในพระพุทธศาสนา	978-616-474-981-8	2561	273	195
14	วิชา สัมมนาพระพุทธศาสนา	978-616-300-329-4	2560	274	200
15	ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย พิมพ์ครั้งที่ 4	978-974-88175-2-1	2557	321	199
16	ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย พิมพ์ครั้งที่ 3	978-974-88175-2-1	2553	372	200
17	เยือนอินเดียตามรอยอารยธรรมพุทธ		2551	452	250
18	จาริก...สู่อินเดีย	978-974-364-997	2555	153	99
19	พระพุทธศาสนาในจีน	978-974-697-111-9	2552	2500	270
20	นครราชคฤห์เมืองหลักของพระพุทธศาสนา	974-453-890-2	2548	259	200
21	ย้อนรอยอดีตพุทธศาสนาในอัฟกานิสถาน	974-697-071-2	2548	160	90
22	กุสินาราแดนปรินิพพานของพระพุทธองค์	978-616-497-689-4	2562	264	199
23	พาราณสี เมืองบำเพ็ญบารมีของพระพุทธองค์	978-616-497-985-7	2562	364	250
24	พาราณสี เมืองบำเพ็ญบารมีของพระพุทธองค์	978-616-497-985-7	2562	362	250

ที่	รหัสวิชา	ชื่อวิชา	ปีที่พิมพ์	จำนวนหน้า
1	101253	สัมมนาพระพุทธศาสนา	2557	208

ที่	ชื่อรายการ	รายละเอียด
1	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน เยื่ยมสุสานเซอร์อเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮม	รายการ ท่องแดนพุทธภูมิ ตอน เยื่ยมสุสานเซอร์อเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮม ณ สุสานแคนซอล กรีน เซมีเทอรี่ ( Kensal Green Cemetery ) กลางกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ดำเนินรายการโดย พระมหาดาวสยาม วชิรปญฺโญ, ผศ.ดร. วันที่ ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๖๒
2	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอนตามสำรวจพุทธสถานที่หมู่บ้านอะเมานี An Buddhist Monument at Amauni EP.2	พุทธสถานที่หมู่บ้่านอะเมานี (Amauni) ได้รับการสำรวจครั้งโดยเซอร์อเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮม อดีตผู้อำนวยการของกรมโบราณคดีอินเดียในปีพ.ศ.๒๔๐๔ (ค.ศ.๑๘๖๑) ต่อมาวันที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๖๒ ผู้รวบรวมได้ตามรอยคันนิ่งแฮมมาสำรวจที่นี่ว่าจะพบอะไรบ้าง
3	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอนสำรวจเสาหินโบราณที่เมืองภคัลปูร์ (Ancient Pillar at Bhagalpur)EP.3	เสาเหินที่หมู่บ้านภคัลปูร์ อำเภอเดวเรีย รัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย (The Ancient Pillar at Bhagalpur in Deoria District of Uttar Pradesh, India) เป็นเสาหินทำจากหินทรายแดง จากจารึกที่เสาระบุว่าพระเจ้าสกันธคุปตะโปรดให้สร้างไว้ ตัวเสาถูกสกัดจนแหว่งไปเกือบครึ่งน่ากลัวว่าจะหักลงสักวัน นักโบราณคดีชาวอังกฤษเข้ามาสำรวจตั้งแต่พ.ศ.๒๔๑๔ (ค.ศ.๑๘๗๑) คณะเดินทางไปสำรวจวันที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๖๒ ที่นี่ทางเข้ามานั้นยากมาก มีชาวบ้านน้อยคนจะรู้ เพราะไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง
4	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอนสำรวจซากสถูปโบราณที่หมู่บ้านสาครทีห์ (The Ancient Stupa at Sagardih) EP.4	พุทธสถานที่หมู่บ้านสาคระทีห์ อำเภอบูรพาจัมปารัล รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย (The Ancient Buddhist Stupa at Sagardih Village, 12 kms. from Kesariya Stupa in Purva Champaran, Bihar, India) ห่างจากสถูปเกสเรีย ๑๒ กิโลเมตร ค้นพบครั้งแรกโดยเซอร์อเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮม พ.ศ.๒๔๐๔ (ค.ศ.๑๘๖๑) เป็นสถูปขนาดใหญ่ก่อด้วยอิฐแดง ในระหว่างขุดค้นพบจารึกเยธัมมาฯ และพระพุทธรูปหลายองค์ มาถึงปัจจุบันยังไม่มีการขุดค้นตามหลักวิชาการแต่อย่างใด ปล่อยให้ต้นไม้ปกคลุม ยังโชคดีที่มีการติดป้ายระบุว่าเป็นโบราณสถานของรัฐบาล (National Protected Monument) หวังว่ารัฐบาลอินเดียจะเห็นความสำคัญเข้ามาขุดค้นต่อไปในอนาคต
5	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน สำรวจซากสถูปโบราณที่หมู่บ้านฆะฏาโร (The Ancient Stupa at Ghataro) EP.5	หมู่บ้านฆะฏาโร อยู่ห่างจากเมืองลาลกันช์ อำเภอหาชีปูร์ รัฐพิหาร ปรระเทศอินเดีย (The Ancient Buddhist Site at Ghataro Village, 8 kms.from Lalganj in Hajipur District, Bihar, India) ๘ กิโลเมตร ที่นี่มีซากโบราณสถานหลายจุด ที่สำคัญคือเนินโบราณนามว่าโดซ่า อยู่กลางสวนมะม่วงของชาวบ้าน สถาบันวิจัยด้านโบราณคดีในรัฐพิหารนามว่าเค.พี.นำโดยนาพิจอย กุมาร เชาธุรี (Bijoy Kumar Chaudhuri) มาสำรวจในปีพ.ศ.๒๕๕๒ พบว่าเป็นซากสถูปโบราณ ปัจจุบันยังไม่การขุดค้นแต่อย่างใด
6	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน เสาหินและซากโบราณสถานที่หมู่บ้านภีรตี (The Ancient Pillar at Bhitari) EP.6	หมู่บ้านภีตรี อ.ฆาชีปูร์ รัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย (The Ancient Pillar at Bhitari Village in Ghazipur District, Uttar Pradesh, India) ห่างจากเมืองสารนาถ สถานที่แสงดธรมของพระพุทธองค์ ๖๘ กิโลเมตร มีซากโบราณสถานคือ ๑.เสาหินสมัยคุปตะ พร้อมจารึก สูง ๘ เมตร ทรงกลม แกะด้วยหินทรายแดง ที่ยอดทำเป็นฐานบัว คล้ายเสาสมัยพระเจ้าอโศก ๒.ซากโบราณสถาน ก่อด้วยอิฐแดงสมัยคุปตะ สันนิษฐานว่าวัดทางพุทธศาสนา ได้รับการขุดค้น พ.ศ.๒๕๓๓ ปัจจุบันกรมโบราณคดีอินเดียได้ทำกำแพงล้อมไว้ และดูแลอย่างดี นับเป็นโบราณสถานอีกแห่งที่น่าสนใจ
7	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน พระโพธิสัตว์แกะสลักบนหน้าผาที่การ์คิล (Bodhisatva Statue at Kargil) EP.7	รูปพระโพธิสัตว์จัมปา แกะสลักหน้าผาที่หมู่บ้านดราส ใกล้การ์คิล รัฐชัมมูและกัศมีร์ ประเทศอินเดีย (The Champa Bodhisatava Statue in Drass Sector, Kargil, Jummu and Kashmir, India) ตั้งอยู่เหนือสุดของอินเดีย สร้างพ.ศ.๙๐๐ สูง ๑๐ เมตรเศษ เป็นพระโพธิสัตว์ศรีอริยเมตไตรย์ อากาศที่เป็นที่เอากาศเย็นมากเป็นอันดับสองของอินเดีย ปัจจุบันชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม นอกจากพระโพธสัตว์ที่การ์คิลแล้ว ยังมีอีก ๒ แห่งคือ ที่มุลเบข สูง ๙ เมตร สร้างพ.ศ.๙๐๐ และอีกแห่งคือที่หมู่บ้านอาปาตี ห่างจากเมืองการ์คิล ๑๖ กิโลเมตร สร้างพ.ศ.๑๐๐๐ ที่งามสุดคือพระโพธิสัตว์ที่มุลเบข
8	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอนสำรวจพุทธสถานที่ภูเขาลังกุดี (The Buddhist Site at Langudi hill ) EP.8	เทือกเขาลังกุดี เป็นเนินเขาขนาดย่อมๆ ตั้งอยู่ในอำเภอชาชปูร์ รัฐโอดิศา (เดิมคือโอริสสา) ประเทศอินเดีย (The Ancient Buddhist Site at Langudi Hill in Jajpur District , Odisha, India) ห่างจากเมืองภูพเนศวาร์ เมืองหลวงของรัฐ ๗๓ กิโลเมตร พุทธสถานแห่งนี้ สร้างตั้งแต่พ.ศ.๒๐๐ ในยุคพระเจ้าอโศกมหาราช ต่อมาได้เป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนา สังกัดนิกายวัชรยาน ภายในมีซากสถูปก่อด้วยหินเรียงกันเป็นก้อน ๓ สถูป นอกจากนั้นยังมีหินแกะสลักเป็นพระพุทธรูป ๑๘ องค์ และสถูป ๓๔ องค์ พุทธสถานแห่งนี้รุ่งเรืองมาจนถึงพ.ศ.๑๘๐๐ จึงล่มสลายไปด้วยสงครามและอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นของศาสนาฮินดูและอิสลาม
9	ท่องแดนพุทธภูมิ ตอนสำรวจพุทธสถานที่สังการาม (The Ancient Buddhist Site at Sankaram) EP.9	พุทธสถานที่สังฆาราม (Ancient Buddhist Site at Sankaram, Vishakhapatam, Andhra Pradesh, India) อยู่ห่างจากหมู๋บ้านอนกะปัลลีไป ๒ กิโลเมตร อำเภอวิสาขาปัฏฏนัม รัฐอันธระประเทศ ประเทศอินเดีย ห่างจากตัวอำเภอ ๒๖ กิโลเมตรไปทางทิศตะวันตก ตั้งอยู่บนภูเขาสองลูกที่ไม่สูงมาก ภูเขาทั้งสองนี้มีชื่อเรียกต่างกันคือ ลูกแรกเรียกว่า โพชชันนะโกณฑะ (Bojjannakonda) บนยอดมีถ้ำที่เจาะเข้าไปในภูเขา ด้านในทำเป็นสถูปเพื่อสักการะบูชา มีซากวิหารหลายหลัง มีการเจาะยอดภูเขาทำเป็นสถูปหลายองค์ ลูกที่สองเรียกว่าลิงคลโกณฑะ (Lingalakonda) อยู่ทางทิศตะวันตกของลูกแรก ภูเขาลูกนี้มีการเจาะถ้ำเป็นสังฆาราม ๓ ถ้ำ มีการเจาะยอดภูเขาเป็นสถูป ๑๐๐ ลูกโดยประมาณ จนชาวบ้านเห็นเป็นศิวลิงค์จึงเรียกว่า ลิงคลโกณฑะ พุทธสถานแห่งนี้เริ่มสร้างตั้งแต่พ.ศ.๕๐๐ จนถึงพ.ศ.๑๖๐๐ ยุคแรกเป็นนิหายหินยาน ต่อมาเป็นมหายาน และยุคสุดท้ายเป็นนิกายวัชยาน จนสุดท้ายจึงได้รกร้างไปด้วยเหตุผลเพราะถูกบีบคั้นจากปัญหาการเมือง และศาสนา
10	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน สำรวจพุทธสถานที่เตลหาร่า (An Buddhist Site at Telhara) EP.10	พุทธสถานที่เตลหาร่า (The Buddhist Site at Telhara, 37 Kms. from Nalanda in Nalanda District, Bihar, India) มีนามเดิมว่า เตลาทกะวิหาร ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านเตลหาร่า อ.นาลันทา รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย ห่างจากนาลันทา ๓๗ กิโลเมตรทางทิศตะวันตก สร้างในยุคหลังพุทธกาลก่อนถึงสมัยเมารยะ รุ่งเรืองในสมัยคุปตะ พ.ศ.๑๑๗๔ พระถังซัมจั๋งมาเรียนที่นาลันทา ได้มาศึกษาคัมภีร์โยคาจารภูมิศาสตร์ที่นี่ จนถึงพ.ศ.๑๗๔๐ ขุนศึกโมหัมหมัด บิน พัขติยาร์ ขิลจี้นำกองทัพเตริกโจมตีนาลันทา ที่นี่จึงถูกทำลายด้วย พ.ศ.๒๕๕๒ ทางรัฐบาลอินเดียจึงได้เริ่มขุดค้นพุทธสถานแห่งนี้อีกครั้ง
11	ท่องแดนพุทธภูมิตอน สำรวจพุทธสถานที่อุษกูร์ (An Ancient Buddhist Site at Ushkur) EP.11	อุษกูร์ (Ushkur) หรืออูษการ์ (Ushkar) เป็นเมืองหลวงในสมัยพระเจ้าหุวิชกะ (Huvijaka) แห่งราชวงศ์กุษาณะ (Kushana) มีนามว่าหุษกรปุระ (Hushkarpur) ตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำเชลัม (Jhelum) ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของสถานีรถไฟเมืองพารามูล่า (Baramula) มา ๓ กิโลเมตร ซึ่งเป็นอำเภอใหญ่ในรัฐชัมมูและกัศมีร์ ห่างจากศรีนคร ๕๕ กิโลเมตร (Srinagar) เมืองหลวงของรัฐในปัจจุบัน พ.ศ.๖๐๐ เศษ พระเจ้าหุวิชกะได้สร้างอารามขนาดใหญ่เป็นอารามหลวง เรียกว่า หุษกรสังฆาราม พระนาคารชุนเคยมาพำนักที่นี่ มาถึงยุคพระเจ้าลลิตาทิตย์ (Lalitaditya) กษัตริย์แห่งกัศมีร์ โปรดให้บูรณะเพิ่มเติมจนใหญ่โต พ.ศ.๑๑๗๓ พระถังซัมจั๋งเดินทางมาจากจีน ได้พำนักที่นี่หลายวันก่อนที่จะเดินทางไปยังเมืองศรีนคร แล้วเดินทางต่อไปยังอินเดียภาคกลาง เรียกว่าชเยนทราวิหาร ตามนามของกษัตริย์ชเยนทราวิหาร พ.ศ.๒๔๑๑ (ค.ศ.๑๘๖๘) นายจอห์น เบิก(John Burke) มาสำรวจได้ถ่ายภาพไว้ พ.ศ.๒๔๑๓ (ค.ศ.๑๘๗๐) เซอร์อเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮม ผู้อำนวยการกรมโบราณคดีของอินเดียในสมัยนั้น เข้ามาสำรวจระบุว่าเป็นเนินสถูปขนาดใหญ่ แต่ไม่ได้เวนคืนที่แต่อย่างใด ต่อมาเจ้าของพื้นที่ชาวมุสลิมได้มาขุดเอาเนินโบราณนี้ไปใช้งาน ได้พบของมีค่าเป็นจำนวนมาก เมื่อทางการทราบจึงมาเวนคืนที่ดิน แล้วกันเป็นเขตโบราณสถาน
12	ท่องแดนพุทธภูมิ ตอน สำรวจพุทธสถานที่ปริหาสโปร่า (An Ancient Buddhist Site at Parihaspora) EP.12	พุทธสถานที่ปริหาสโปร่า (Parihaspora) เรียกได้หลายชื่อคือ ปริหาสโปร่า ปริหาสปุระ (Parihaspura) ปาราสโปร่า (Paraspora) ปาราสปูร์ (Paraspur) เป็นพุทธสถานที่ใหญ่ที่สุดในหุบเขากัศมีร์ ห่างจากศรีนคร (Srinagar) ๒๐ กิโลเมตรทางทิศตะวันตก และพารามูลา (Baramula) ๓๔ กิโลเมตร อยู่ในเขตอำเภอพารามูล่า ในปีพ.ศ. ๑๒๔๓ (คศ.๗๐๐) พระเจ้าลลิตาทิตย์ มุกตาปิทะ (Lalitaditya Muktapida) กษัตริย์แห่งราชวงศ์การ์โกตะ (Karkota Dynasty) ได้ย้ายเมืองหลวงมาที่ปริหาสโปร่า จึงได้สร้างวัดนี้เป็นพระอารามหลวงในพระราชวัง ยามรุ่งเรืองมีพระสงฆ์ถึง ๕๐๐ รูป และล่มสลายไปในปีพ.ศ.๑๘๐๐ เศษ
13	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ตอน สำรวจพุทธสถานที่หมู่บ้านเจจาร์ (Ancient Buddhist Site at Chechar) EP.13	หมู่บ้านเเจจาร์ หรือ เชชาร์ เป็นหมู่บ้านที่อยู่ติดฝั่งแม่น้ำคงคา ห่างจากเมืองหาชูปูร์ ๑๙ กิโลเมตร ห่างจากปัฏนะ ๓๙ กิโลเมตร รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย (An Ancient Buddhist Site at Chechar Village 37 Kms, from Patna, Bihar, India) ที่นี่มีซากโบราณสถานทางพุทธศาสนาหลายแห่ง พบพระพุทธรูปหลายองค์ ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ในวัดฮินดู ส่วนซากโบราณสถานนั้น รักษาไว้ได้เป็นบางส่วน
14	ท่องแดนพุทธภูมิ ตอนที่ ๑๔ ตอน เยี่ยมชมเสาอโศกที่รามปูรว่า (Ashokan Pillar at Rampurwa) EP.14	โบราณสถานที่รามปูรว่า ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านรามปูรว่า อำเภอปัจฉิมจัมปารัน รัฐพิหาร (Ashokan Pillar at Rampurwa in Chachim Champaran, Bihar, India) ห่างจากพรมแดนอินเดียเนปาลเพียง ๒๐ กิโลเมตร เป็นพุทธสถานที่สำคัญเพราะพระเจ้าอโศกมหาราชโปรดให้สร้างเสาหินแกะด้วยหินทรายแดงปักไว้ ๒ ต้น เสาอโศกนี้ต้นที่หนึ่งมียอดเสาเป็นวัว และอีกต้นมียอดเสาเป็นสิงห์ตัวเดียว ความสูงของเสา ๑๑ เมตรเศษ ในสองเสามีจารึกเสาเดียว คือเสาที่มีสิงห์บนยอด พ.ศ.๒๔๑๙ (ค.ศ.๑๘๗๖) นายอาชิบัล แคมเบล คาร์ไลย์ (Archibald Campbell Carlleyle) นักโบราณคดีซึ่งเป็นผู้ช่วยของนายพลอเล็กซานเดอร์ คันนิ่งแฮมได้ค้นพบจมอยู่ใต้ดิน จึงได้บูรณะเสาย้ายมาเรียงกันไว้ทั้งสองต้น ไม่ไกลจากเสาอโศกมีเนินโบราณขนาดใหญ่ ๒ เนิน นี้เป็นซากสถูปโบราณทางพุทธศาสนา เนินใหญ่มีชาวฮินดูไปสร้างวัดทับไว้บนยอด มีการขุดค้นในสมัยนายคาร์ไลย์ แต่ปัจจุบันยังไม่มีการขุดค้นแต่อย่างใด
15	รายการท่องแดนพุทธภูมิ ๑๕ ตอนเสาอโศกที่เลาริยะ นันทันการ์ห (Ashokan Pillar, Lauriya Nandangarh) EP.15	เลาริยะ นันทันการ์ห (Lauriya Nandangarh) เป็นชุมชนขนาดเล็ก อุดมไปด้วยโบราณสถานทางพุทธศาสนาทั้งเสาหิน และสถูปโบราณรวมแล้ว ๑๕ สถูป ตั้งอยู่ที่อำเภอปัจฉิม จัมปารัน รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย ห่างจากเมืองกุสินารา ๖๒ กิโลเมตร และห่างจากเมืองปัฏนะ เมืองหลวงของรัฐ ๒๒๕ กิโลเมตร ที่นี่มีนักวิชาการทางพุทธศาสนาบางท่านกล่าวว่าเป็น เมืองอัลลกัปปะที่ได้ส่งทูตมาของส่วนแบ่งพระบรมสารีริกธาตุ แล้วนำมาสร้างสถูปประดิษฐานไว้ บ้างว่าเป็นเมืองปิปผลิวันที่ได้รับพระอังคารมาประดิษฐาน แต่ยังไม่มีการยืนยันทางด้านโบราณคดี ต่อมาพระเจ้าอโศกมหาราชได้มาสร้างสถูปและเสาหินที่นี่ไว้เพื่อเป็นพุทธบูชา เสาหินที่นี่สูง ๑๐ เมตรหรือ ๓๒ ฟุต บนยอดมีสิงห์หัวเดียวหันหน้าไปทางทิศเหนือ มีจารึกที่เสาตั้งแต่ต้นเสาจนถึงปลายด้วยอักษรพราหมี ภาษาปรากฤต มี ๔๘ แถว